آغاز و پایان این راه ! (یادداشت روز)
راهی که دولت محترم پس از روی کار آمدن تاکنون در حوزه سیاست خارجی «طی کرده»، مسیری که «طی خواهد شد» و نقطهای که ادامه این راه در نهایت به آن «ختم خواهد شد»، موضوع نوشتار ما است.
در این مطلب فقط به دنبال «نقد» مسیری هستیم که دولت محترم به نظر میرسد ناخواسته قدم در آن گذاشته است.
1- انتخاب موضوع هستهای و گره زدن تمام مشکلات اقتصادی و گاه غیراقتصادی به آن، شروع مسیری است که جریانهای سیاسی نزدیک به دولت آقای روحانی روی آن متمرکز شدهاند و دولت محترم نیز با برخی اظهارنظرها و عملکردها بر آن صحه گذاشته است. مسیری که به نظر میرسد، طرح آن حتی شاید پیش از برگزاری انتخابات ریاستجمهوری و پیروزی دولت فعلی پیریزی شده باشد!
شاید انتخاب این استراتژی، یعنی گره زدن تمام مشکلات معیشتی و اقتصادی مردم به موضوع هستهای، با هدف تبدیل آن به مسئلهای «حیاتی» (نه صرفا ملی) برای مردم صورت گرفته است؛ تا بدین ترتیب این گونه نتیجه گرفته شود که یگانه راه رسیدن به هدف مطلوب، که داشتن ایرانی پیشرفته است، از مسیر سیاست خارجی میگذرد و حلال مشکلات پیش روی این مسیر نجاتبخش نیز خود آمریکاست!
به نظر میرسد، «مقصد» مرحله نخست رساندن مردم به این «باور» بود که اگر با آمریکا به اصطلاح «ببندیم» و موضوع هستهای را - که مسئله زیاد مهمی هم نبود! - رها کنیم نه تنها چیزی از دست نخواهیم داد بلکه، امتیازات زیادی به ویژه در حوزه اقتصادی به دست خواهیم آورد، چرا؟ چون سرنوشت اقتصادی و امنیتی کشور به این مسئله گره خورده است! چون آمریکا کدخدا است! چون این کشور میتواند با یک بمب تمام ساختار دفاعی ما را نابود کند و...
از همین روی بود که از مدتها قبل از آغاز مذاکرات هستهای، نه تنها موضوع هستهای بلکه موضوع رابطه با آمریکا در دستور کار رسانههای زنجیرهای داخلی و خارجی قرار گرفت. در این میان حتی برخی، اقدام به انتشار تصاویری از دیدارهای انجام نشده بین مقامات ایران و آمریکا کردند و توافق ژنو در میان این هیاهوی عجیب رسانهای حاصل شد.
حال که گرد و خاک شانتاژهای خبری درباره توافق بزرگ! هستهای تا حدود زیادی خوابیده، با کمی تامل و البته انصاف میتوان بهتر به بررسی این توافقنامه پرداخت.
واقعیت این است که دولت محترم، امتیازات ویژهای برای به دست آوردن مشتی «وعده» داد. وعدههایی که فقط چند ساعت دوام داشت. اکنون که در حال مطالعه این یادداشت هستید، غنیسازی 20 درصدی متوقف شده و رآکتور آب سنگین اراک نیز فعالیتی ندارد. حداقل از همین دو مورد میشد به عنوان بزرگترین برگهای برنده برای گرفتن امتیازاتی لااقل برابر استفاده کرد. درد اینجاست که فعالیت رآکتور آب سنگین اراک قبل از توافقنامه ژنو متوقف شده است!
نباید فراموش کنیم که غنیسازی در سطح بالا، به ظاهر هم که شده همیشه به عنوان «بزرگترین نگرانی» ادعایی غرب مطرح بود و این نگرانی اکنون رفع شده است! اما آیا نگرانیهای حقیقی ما نیز مرتفع شده است؟
کافی است به موضعگیریهای وقیحانه غربیها که در سکوت غیرقابل توجیه طرف ایرانی صورت میگیرد، نگاهی انداخت. اوباما چند روز پیش در مرکز تحقیقاتی «سابان» در حالی که مارش پیروزی مینواخت، نسبت به آنچه از مذاکرات ژنو داد و آنچه گرفت مباهات میکرد. وزارت خزانهداری آمریکا نیز 20 آذر ماه 92، نوزده شرکت و شخصیت حقیقی را به لیست سیاه تحریمهای خود افزود، در حالی که طبق توافقنامه ژنو، اجازه چنین کاری را نداشت و البته تیم کارشناسی هستهای کشورمان نیز طی اقدامی انقلابی نشست هستهای خود در وین را بلافاصله پس از کارشکنی آمریکاییها رها کرد و به کشور بازگشت.
2- تا اینجای کار مروری کوتاه شد بر مسیری که طی شده است. اما ادامه این مسیر به کجا ختم خواهد شد؟
به نظر میرسد، مراحل بعدی راهی که دولت محترم آقای روحانی بدون توجه به ابعاد آن برگزیده به مسائلی چون «حقوقبشر»، «تروریزم»، «حقوق اقلیتها» و... رسانده خواهد شد که تا حدودی هم رسانده شده است. البته نه حقوق بشر به معنی حقوق واقعی نوع بشر بلکه حقوق بشر مد نظر آمریکا. اینها از جمله مواردی هستند که طرف غربی پس از برنامه هستهای، برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی ایران به طور ویژه و جدیتر از قبل در دستور کار قرار خواهد داد که برخی نشانههای آن مدتی است در قالب موضعگیریهای کاملا رسمی طرف خارجی خود را نشان میدهد.
متاسفانه همسو با دشمن، عدهای از شخصیتهای سیاسی و رسانهای داخلی نیز این «مسیر» را با در دستور کار قرار دادن مواردی چون، «حقوق شهروندی»، «ارسال نامههای سرگشاده برای آزادی فتنهگران» (حقوقبشر)، «لزوم توقف تشکیک در هولوکاست برای حمایت از مردم فلسطین» (تروریزم) و اظهارات تحریکآمیز در خصوص وضعیت اقلیتها و... در پیش گرفتهاند.
لزوم آزادی فتنهگران، لزوم به رسمیت شناخته شدن حقوق فرقههای ضاله و برکشیده استعمار چون بهائیت، لزوم توقف حمایتها از مقاومت حزبالله، سوریه، فلسطین و... نیز مرحلهای است که احتمالا بعدها از سوی غرب با شدت و حدت هرچه تمامتر، مطرح و در داخل نیز به بهانه جلوگیری از اعمال تحریمهای تازه به شکل کاملا رسمی دنبال خواهد شد. البته در برخی موارد این پروسه به شکل غیررسمی یا نیمهرسمی آغاز شده و احتمالا در آینده به طور ویژه دنبال خواهد شد. مشابه پروسهای که این روزها در کشور اوکراین و با طرح شرط آزادی یولیا تیموشنکو، رهبر اپوزیسیون و آخرین نخستوزیر نارنجیها دنبال میشود. این رویکرد البته در اوکراین که از ساختار مردمی و مستحکمی نظیر جمهوری اسلامی برخوردار نیست، خیلی زود جواب داد و دولت اوکراین از مواضع خود در برابر غرب عقبنشینی کرد.
3- با نگاهی به شاکله توافقنامه، موضعگیریهای غرب و خواستههای جدید آنها، دیدن انتهای این مسیر کار زیاد مشکلی نخواهد بود. واقعیت این است که اسکلت و شاکله توافقنامه ژنو با هدف برچیده شدن تمام برنامههای هستهای ایران ریخته شده است. موضعگیریها در مورد حمایت ایران از تروریسم، لزوم رعایت حقوق بشر در ایران (اشاره به توقف حکم صریح قرآنی قصاص در قطعنامههای حقوق بشری سازمان ملل و...) که پس از توافق ژنو با قدرت و حدت بیشتری از سوی دشمن دنبال میشود نیز به خوبی انتهای مسیری را که جریانهای سیاسی و رسانهای اطراف دولت محترم القا میکنند نشان میدهد. در این بین البته نوع واکنشهای دولت محترم بسیار مهم و تعیینکننده خواهد بود!
4- چند ماه پس از فتنه 88، یکی از مدیران ارشد سابق مراکز اطلاعاتی آمریکا طی نشستی که با حضور گروهی از کارشناسان و رسانهها برگزار شده بود، پس از انتقاد از موضعگیریهای غیرکارشناسی رژیم صهیونیستی علیه ایران و اعلام این که این رژیم قادر به از بین بردن ایران هستهای نیست اما آمریکا قادر است! در نهایت نتیجه گرفت با بمباران نمیشود جلوی ایران هستهای را گرفت. وی در نهایت تنها راه غلبه بر ایران را احیای فتنهگران نامید و در اثنای تحلیل خود تصریح کرد: «ما با ایران هستهای مشکل نداریم بلکه با این ایران هستهای مشکل داریم»!
راه موفقیت را اما رهبر معظم انقلاب پیش از این ترسیم کردهاند: «راه موفقیت این است که در مقابل دشمن، انسان یک قدم هم عقبنشینی نکند و الا موجب تشجیع دشمن در چنگ انداختن و دست انداختن میشود... ملت و مسئولین ایران در مقابل باجخواهی دشمنان عقبنشینی نمیکنند.»
جعفر بلوری
منبع : http://www.kayhan.ir/920925/2.htm
:: موضوعات مرتبط:
***** خبری***** ,
-- سیاسی ,
* بصیرتی ,
,